Główna różnica – dezoksyryboza vs ryboza

Kwas dezoksyrybonukleinowy (DNA) i kwas rybonukleinowy (RNA) są niezbędnymi biologicznymi cząsteczkami życia na Ziemi. Każda żywa istota używa DNA jako swojego genetycznego kręgosłupa. DNA można znaleźć w jądrze komórkowym u eukariontów i kieruje całą aktywnością komórkową poprzez przypisanie go do RNA. RNA pełni różne role biologiczne w ludzkim ciele, takie jak kodowanie, dekodowanie, regulacja i ekspresja genów. Przekazuje wiadomości z jądra komórkowego do cytoplazmy. Rybozę można znaleźć w RNA i jest to związek organiczny, a dokładnie monosacharyd pentozy. Deoksyryboza jest monosacharydem, który uczestniczy w tworzeniu DNA. Jest to cukier deoksy, który pochodzi z rybozy cukrowej w wyniku utraty atomu tlenu. To jest główna różnica między dezoksyrybozą a rybozą. W tym artykule omówimy różnicę między rybozą i dezoksyrybozą pod względem ich zastosowań oraz właściwości chemicznych i fizycznych.

Co to jest ryboza?

Ryboza jest monosacharydem pentozowym lub cukrem prostym o wzorze chemicznym C₅h₁₀O₅. To ma dwa enancjomery; D-ryboza i L-ryboza. Jednakże, D-ryboza występuje powszechnie w przyrodzie, ale L-ryboza nie pochodzi z natury. Ryboza została po raz pierwszy odkryta przez Emila Fischera w 1891 roku. Ryboza β-D-rybofuranoza jest uważana za szkielet RNA. Jest powiązana z dezoksyrybozą, która pochodzi z DNA. Ponadto fosforylowane produkty rybozy, takie jak ATP i NADH, odgrywają dominującą rolę w metabolizmie komórkowym.

Co to jest dezoksyryboza?

Deoksyryboza to monosacharyd pentozy lub cukier prosty o wzorze chemicznym C₅h₁₀O₄. Jego nazwa wskazuje, że jest to cukier deoksy. Wynika to z rybozy cukrowej przez utratę atomu tlenu. To ma dwa enancjomery; D-2-dezoksyryboza i L-2-deoksyryboza. Jednakże, D-2-dezoksyryboza występuje powszechnie w przyrodzie, ale L-2-dezoksyryboza rzadko pochodzą z natury. Został odkryty w 1929 roku przez Phoebusa Levene. D-2-dezoksyryboza jest głównym prekursorem DNA kwasu nukleinowego (kwasu dezoksyrybonukleinowego).

Różnica między dezoksyrybozą a rybozą

Różnice między rybozą a dezoksyrybozą można podzielić na następujące kategorie. Oni są;

Definicja

Ryboza jest aldo-pentozą lub innymi słowy monosacharydem zawierającym pięć atomów węgla. Jak pokazano na rysunku 1, w postaci otwartego łańcucha, ma na jednym końcu aldehydową grupę funkcyjną.

Deoksyryboza, a dokładniej 2-dezoksyryboza, jest monosacharydem, a jej nazwa wskazuje, że jest cukrem deoksy, co oznacza, że ​​pochodzi z rybozy cukrowej w wyniku utraty jednego atomu tlenu.

Struktura chemiczna

Ryboza

Rysunek 1: Wzór cząsteczkowy rybozy

Deoksyryboza

Rysunek 2: Wzór cząsteczkowy dezoksyrybozy

Wzór chemiczny

Wzór chemiczny Ryboza jest C₅h₁₀O₅.

Wzór chemiczny Deoksyryboza jest C₅h₁₀O₄.

Masa cząsteczkowa

Masa cząsteczkowa Ryboza 150,13 g/mol.

Masa cząsteczkowa Deoksyryboza 134,13 g·mol⁻¹

Nazwa IUPAC

Nazwa IUPAC Ryboza oznacza (2S,3R,4S,5R)-5-(hydroksymetylo)oksolano-2,3,4-triol.

Nazwa IUPAC Deoksyryboza to 2-deoksy-D-ryboza.

Inne nazwy

Ryboza znana jest również jako D-ryboza.

Deoksyryboza jest również znana jako 2-deoksy-D-erytro-pentoza, tyminoza.

Historia

Ryboza został odkryty w 1891 roku przez Emila Fischera.

Deoksyryboza został odkryty w 1929 roku przez Phoebusa Levene.

Znaczenie biologiczne

D-ryboza tworzy część szkieletu RNA. RNA bierze udział głównie w biologicznie ważnej syntezie białek. Ponadto fosforylowane produkty rybozy, w tym ATP i NADH, odgrywają centralną rolę w metabolizmie komórkowym, takim jak oddychanie, fotosynteza, reprodukcja itp. D-ryboza musi zostać ufosforylowana przez komórkę, zanim będzie mogła zostać użyta w reakcjach biochemicznych. Cykliczne AMP i GMP, pochodzące z ATP i GTP, działają jako wtórne przekaźniki w niektórych szlakach sygnałowych.

Deoksyryboza produkty odgrywają znaczącą rolę w biologii. Cząsteczka DNA jest głównym źródłem informacji genetycznej w każdym życiu, składa się z długiego łańcucha jednostek zawierających dezoksyrybozę, znanych jako nukleotydy, połączonych grupami fosforanowymi. Nukleotyd DNA składa się z zasad organicznych, takich jak adenina, tymina, guanina czy cytozyna. Brak 2' grupy hydroksylowej w dezoksyrybozie jest w rzeczywistości odpowiedzialny za zwiększoną mechaniczną elastyczność DNA w porównaniu z RNA. Ponadto ta mechaniczna elastyczność pozwala mu również przyjąć konformację podwójnej helisy i być skutecznie i starannie zwiniętym w jądrze małej komórki.

Podsumowując, zarówno ryboza, jak i dezoksyryboza są przede wszystkim ważne dla produkcji RNA i DNA. Ponadto te związki chemiczne będą uczestniczyć w cennych mechanizmach biologicznych w organizmie człowieka.

Bibliografia

C.Bernelot-Moens i B. Demple, (1989), Aktywność naprawy wielu DNA dla fragmentów 3'-dezoksyrybozy w Escherichia coli. Nucleic Acids Research, tom 17, zeszyt 2, s. 587–600.

Indeks Merck: Encyklopedia chemikaliów, leków i biologii (wyd. 11), Merck, 1989, ISBN 091191028X, 2890

West, Robert C., wyd. (1981). CRC Handbook of Chemistry and Physics (62nd ed.). Boca Raton, FL: CRC Press. P. C-506. ISBN 0-8493-0462-8.

Zdjęcie dzięki uprzejmości:

„D-ryboza” Edgar181 – Praca własna. (Domena publiczna) przez Commons

„Łańcuch D-deksoyrybozy” Physchim62 – Praca własna. (CC BY 3.0) przez Commons

„Struktura chemiczna rybozy i dezoksyrybozy” autorstwa Genetics Education (CC BY 2.0) za pośrednictwem Flickr