ten główna różnica między rosyjskim formalizmem a nową krytyką jest skupienie się na formie i treści dzieła literackiego. Rosyjski formalizm skupiał się głównie na formie lub strukturze dzieła literackiego, a nie na jego treści, ale Nowa Krytyka uważała, że ​​forma i treść są ze sobą ściśle powiązane i równie ważne.

Rosyjski formalizm i nowa krytyka to dwa formalistyczne ruchy literackie, które miały miejsce w pierwszej połowie XX wieku. W obu tych stypendiach literackich samo dzieło literackie lub sam tekst jest uważane za kluczowe i jest badane niezależnie od kontekstu lub intencji autora. Co więcej, obie te szkoły myślenia skupiają się głównie na poezji. Pomimo tych wielu podobieństw, istnieją również pewne godne uwagi różnice między tymi dwiema szkołami literackimi.

Formalizm, rosyjski formalizm, nowa krytyka

Czym jest rosyjski formalizm

Rosyjski formalizm to stypendium literackie, które powstało w Rosji w 1915 roku. Ten formalizm skupiał się na „formie” dzieła literackiego, a nie na treści, badając środki formalne, takie jak rytm, rym, metr, składnia i technika narracyjna.

Co więcej, rosyjski formalizm obejmował bardzo wpływowych rosyjskich uczonych, takich jak Jurij Tynianow, Wiktor Szklowski, Władimir Propp, Boris Eichenbaum, Boris Tomashevsky, Grigory Gukovsky i Roman Jakobson. Uczeni ci opowiadali się za naukową metodą badania języka poetyckiego, twierdząc, że różni się on od języka potocznego. Nazywali to „literackością”. Innymi słowy, wierzyli, że to, jak coś się mówi, jest ważniejsze niż to, co się mówi. Dlatego rosyjscy formaliści studiowali twórczość literacką, aby skupić się na zabiegach literackich i elementach technicznych używanych przez pisarzy. W związku z tym „dzieła literackie […] przypominają maszyny: są wynikiem celowego działania człowieka, w którym określona umiejętność przekształca surowiec w złożony mechanizm odpowiedni do określonego celu” (Peter B. Steiner).

W 1916 roku Victor Shklovsky wprowadził pojęcie defamiliaryzacji, czyli uczynienia go dziwnym. Defamiliaryzacja tego, co oswojone, to podstawowe użycie języka literackiego. Innymi słowy, literatura potrafi sprawić, że spojrzymy na świat z nowej perspektywy.

Czym jest nowa krytyka

Nowa krytyka to formalistyczny ruch w teorii literatury, który powstał w pierwszej połowie lat 20^NS stulecie. W nowej krytyce teksty są uważane za „zamknięte” i autonomiczne, co oznacza, że ​​jest w nim wszystko, co jest potrzebne do zrozumienia dzieła literackiego. Dlatego czytelnicy nie potrzebują zewnętrznych źródeł, takich jak szczegóły dotyczące autora, aby w pełni zrozumieć dzieło literackie. W rzeczywistości nowa krytyka była reakcją na biograficzną i tradycyjną krytykę historyczną, która skupiała się na materiałach pozatekstowych do analizy tekstu.

Według Nowych Krytyków struktura i znaczenie tekstu są ze sobą ściśle powiązane i nie mogą być analizowane oddzielnie. Ponieważ skupiają się głównie na samym tekście, wykluczają z analizy takie czynniki, jak intencja autora, reakcja czytelników, nastawienie moralistyczne oraz kontekst historyczny i kulturowy. Co więcej, uważali, że czytanie z bliska jest dobrym sposobem na interakcję z tekstem. Co więcej, Robert Penn Warren, John Crowe Ransom, Allan Tate, Cleanth Brooks i William Empson są ważnymi badaczami tego ruchu formalistycznego.

Podobieństwa między rosyjskim formalizmem a nową krytyką

Różnica między rosyjskim formalizmem a nową krytyką

Definicja

Rosyjski formalizm był szkołą krytyki literackiej w Rosji od 1910 do 1930, ale Nowa Krytyka była formalistycznym ruchem w teorii literatury, który zdominował amerykańską krytykę literacką w pierwszej połowie XX wieku.

Region

Rosyjski formalizm, jak sama nazwa wskazuje, był ruchem literackim w Rosji, podczas gdy Nowa Krytyka była ruchem literackim w Ameryce Północnej.

Forma i treść

Wniosek

Krótko mówiąc, rosyjski formalizm i nowa krytyka to dwa formalistyczne ruchy literackie, które miały miejsce w pierwszej połowie XX wieku. Istnieje jednak różnica między rosyjskim formalizmem a nową krytyką, zwłaszcza w skupieniu się na formie i treści dzieła literackiego. Formalizm rosyjski skupiał się głównie na formie lub strukturze dzieła literackiego, a nie na jego treści. W przeciwieństwie do tego Nowa Krytyka uważała, że ​​zarówno forma, jak i treść są równie ważne.

Referencja:

1. Raija, Mahomet. „Krytyka literacka, II, rosyjski formalizm”. LinkedIn SlideShare, 6 kwietnia 2012 r., dostępny tutaj.2. Mambrol, Nasrullah. „Rosyjski formalizm: esej”. Teoria i krytyka literatury, 25.04.2017, Dostępne tutaj.3. „Nowa krytyka”. Fundacja Poezji, dostępna tutaj.

Zdjęcie dzięki uprzejmości:

1. „Literatura Książka Wisdom Free Photo” (CC0) za pośrednictwem Needpix.com