ten główna różnica między warunkowaniem klasycznym a warunkowaniem instrumentalnym jest to, że warunkowanie klasyczne obejmuje zachowania mimowolne, podczas gdy warunkowanie instrumentalne obejmuje zachowania dobrowolne.

Zarówno warunkowanie klasyczne, jak i warunkowanie instrumentalne to dwa rodzaje procesów uczenia się asocjacyjnego, które obejmują poznawanie relacji między dwoma bodźcami. Warunkowanie klasyczne to proces uczenia się, który zachodzi poprzez połączenie ze sobą dwóch bodźców w celu wytworzenia nowej wyuczonej reakcji u osoby, podczas gdy warunkowanie instrumentalne to proces uczenia się, który zachodzi poprzez powiązanie zachowania i konsekwencji tego zachowania.

Kondycjonowanie klasyczne, kondycjonowanie instrumentalne, kondycjonowanie instrumentalne, wzmacnianie, kara

Czym jest warunkowanie klasyczne?

Warunkowanie klasyczne to proces uczenia się, który zachodzi poprzez połączenie ze sobą dwóch bodźców w celu wytworzenia nowej wyuczonej reakcji u osoby. Uwarunkowanie klasyczne zostało odkryte przez rosyjskiego fizjologa znanego jako Iwan Pawłow. Eksperyment Pawłowa z psami jest najpopularniejszym przykładem warunkowania klasycznego. W tym eksperymencie Pawłow zademonstrował, że kiedy dzwonek dzwonił za każdym razem, gdy psu podano jedzenie, pies nauczył się kojarzyć dźwięk dzwonka z jedzeniem.

W warunkowaniu klasycznym istnieją trzy podstawowe fazy.

Przed kondycjonowaniem

Faza 1, tj. przed kondycjonowaniem, obejmuje nieuwarunkowany bodziec (UCS) wytwarzający bezwarunkową odpowiedź (UCR) w organizmie. Innymi słowy, wiąże się to z naturalnym bodźcem, który automatycznie wywołuje reakcję. W eksperymencie Pawłowa ślinienie psa w odpowiedzi na jedzenie było naturalnym bodźcem. W tym przypadku podawanie pokarmu jest nieuwarunkowanym bodźcem, a ślinienie się jest nieuwarunkowaną reakcją. Następnie wprowadzamy również neutralny bodziec, który nie wywołuje żadnego efektu.

Podczas kondycjonowania

Podczas fazy 2 warunkowania klasycznego, bodziec neutralny jest wielokrotnie łączony z bodźcem nieuwarunkowanym. W rezultacie powstaje skojarzenie między wcześniej neutralnym bodźcem a bodźcem bezwarunkowym. W tym momencie bodziec neutralny nazywamy bodźcem warunkowym. Podmiot jest teraz uwarunkowany, aby odpowiedzieć na ten bodziec. W eksperymencie Pawłowa z psami dźwięk dzwonka jest neutralnym bodźcem, który później staje się bodźcem warunkowym.

Po kondycjonowaniu

Kiedy zbudujemy związek między bodźcem warunkowym a bodźcem bezwarunkowym, tworzona jest również nowa reakcja warunkowa. Na przykład, gdy pies skojarzy dźwięk dzwonka z prezentacją jedzenia, sam dźwięk dzwonka wywoła u psa reakcję warunkową (ślinienie się).

Czym jest kondycjonowanie instrumentalne?

Warunkowanie instrumentalne lub warunkowanie instrumentalne to proces uczenia się, który zachodzi poprzez połączenie zachowania i konsekwencji tego zachowania. Konsekwencje te obejmują nagrody i kary. B.F. Skinner jest ojcem warunkowania instrumentalnego. Studiował to uwarunkowanie, przeprowadzając eksperymenty na zwierzętach umieszczonych w „pudełku Skinnera”. Na przykład wyobraź sobie szczura w klatce zawierającej dwa guziki. Jeśli szczur naciśnie zielony przycisk, w nagrodę dostanie granulkę pokarmu, ale jeśli naciśnie czerwony przycisk, zostanie porażony prądem. W związku z tym szczur w tym pudełku zawsze będzie próbował wcisnąć zielony przycisk i uniknąć czerwonego przycisku.

Dwie główne koncepcje warunkowania instrumentalnego to: wzmocnienia oraz kary. Wzmocnienie to każde działanie, które wzmacnia lub zwiększa intensywność następującego po nim zachowania. Pozytywne wzmocnienia są korzystnymi wynikami, które następują po określonym zachowaniu, na przykład pochwała lub nagroda. Wzmocnienia negatywne polegają na usunięciu niekorzystnego wyniku określonego zachowania, na przykład braku konieczności zapłaty grzywny. Oba rodzaje wzmocnienia polegają na wzmocnieniu zachowania. Z drugiej strony kara to każde działanie, które osłabia lub eliminuje zachowanie, a nie je wzmacnia. Pozytywna kara polega na zastosowaniu nieprzyjemnego zdarzenia po zachowaniu; na przykład klapsy za złe zachowanie. Kara negatywna, przeciwnie, jest karą przez usunięcie i polega na odebraniu czegoś korzystnego; na przykład odebranie przywileju. Możemy dalej kategoryzować negatywne wzmocnienie na warunkowanie ucieczki i warunkowanie unikania.

Różnica między kondycjonowaniem klasycznym a kondycjonowaniem instrumentalnym

Definicja

Warunkowanie klasyczne to proces uczenia się, który zachodzi poprzez połączenie ze sobą dwóch bodźców w celu wytworzenia nowej wyuczonej reakcji u osoby. Warunkowanie instrumentalne to proces uczenia się, który zachodzi poprzez powiązanie zachowania i jego konsekwencji.

Dobrowolne kontra mimowolne

Podczas gdy warunkowanie klasyczne obejmuje zachowanie mimowolne (działanie odruchowe), warunkowanie instrumentalne obejmuje zachowanie dobrowolne.

Natura

W warunkowaniu klasycznym sygnał podawany jest przed odruchem, natomiast w warunkowaniu instrumentalnym wzmocnienie lub kara podawane jest po zachowaniu.

Proces

W warunkowaniu klasycznym bodziec neutralny staje się bodźcem warunkowym poprzez skojarzenie z bodźcem nieuwarunkowanym i wywołuje reakcję warunkową. W warunkowaniu instrumentalnym prawdopodobieństwo określonego zachowania jest zmieniane przez następujące po nim konsekwencje.

Wniosek

Warunkowanie klasyczne to proces uczenia się, który zachodzi poprzez połączenie ze sobą dwóch bodźców w celu wytworzenia nowej wyuczonej reakcji u osoby. Warunkowanie instrumentalne to proces uczenia się, który zachodzi poprzez powiązanie zachowania i jego konsekwencji. Główna różnica między warunkowaniem klasycznym a warunkowaniem instrumentalnym polega na tym, że warunkowanie klasyczne obejmuje zachowanie mimowolne, podczas gdy warunkowanie instrumentalne obejmuje zachowanie dobrowolne.

Referencja:

1. Mcleod, Saul. „Klasyczne uwarunkowanie”. Po prostu psychologia. 2. Wiśnia, Kendra. „Jak działa warunkowanie instrumentalne według psychologii”. Bardzo dobrze Umysł.

Zdjęcie dzięki uprzejmości:

1. „Kondycjonowanie psa Pawłowa” Autor: Maxxl² – Praca własna – zwektoryzowany Kondycjonowanie psów Pawłowa (CC BY-SA 4.0) przez Commons Wikimedia2. „Schemat warunkowania instrumentalnego rev” Autor: Box73 (odtworzony i przekonwertowany na svg) i Curtis Neveu (źródło) – Ten plik jest odtworzeniem diagramu warunkowania instrumentalnego (CC BY 3.0) za pośrednictwem Commons Wikimedia